قرارداد ترکمنچای2

در شماره ی گذشته به اجمال در باره نقش بی بصیرتی د ر جنگ های پانزده ساله ی ایرا ن و روس در دوره فتحعلیشاه قاجار و شکست فاحش از روسیه و انعقاد قرارداد ننگین ترکمان چای اشاراتی رفت و از :

کوته نگری آقامحمد خان در تعامل با گرجی ها و رفتار وحشیانه با مردمان مسیحی گرجستان  بعد از فتح تفلیس که گرجیان را بیش از پیش به روسیه متمایل واز ایران دور کرد.

محاسبات سطحی وجابجایی اصول با فروع و تذبذب و رفت بر گشت های مکرر وکور خوانین و حاکمان مسلمان قفقاز در کریدور ایران وروسیه .

 تکیه نکردن هیات حاکمه   بر قدرت وظرفیت های بی پایان داخلی و دل بستن به خارج ورفت برگشت های  بی حاصل بین کریدور فرانسه وانگلیس .

خساست و وقت ناشناسی در تامین هزینه های جنگ و نیاز های اولیه وحد اقلی سپاهیان .

 بی خبری از محیط بین المللی و موقع نا شناسی در جنگ وصلح و نهایتا در اولویت قرار دادن منافع زود گذر گروهی و رقابت های داخلی و کمرنگ دیدن منافع ملی به عنوان بخشی از مصادیق بی بصیرتی حاکمان وقت سخن به میان آمد ودر این مقال بطور گذرا برخی آثار وپیامد های میان و بلند مدت آن بی بصیرتی نا بخشودنی یاد آوری می گردد .

 یکی از  پیامد آشکار و آنی  این قرارداد این بود که  تمام مناطق وولایات  شمال ارس ، سرزمین هایی که هزاران سال  در جغرافیای سیاسی وفرهنگی ایران جای داشتند از ایران جدا شده و رسما وبا امضاء به اصطلاح مسئولین رسمی برای همیشه به کشور متجاوز روسیه واگذار گردید ، اینکه تاکید می کنم رسما وبا امضاء  دربطنش نکته ها دارد ، تصرف  متجاوزانه با تقدیم دو دستی  تفاوت ماهوی دارد  و به همین  جهت طرف مقابل به این امضاء نیاز مند تر بود  شاهد دیگر مدعا اینکه در قریب صد سال بعد ودر تصرف بعدی تبریز در حوادث مشروطیت از مرحوم ثقه السلام امضاء می خواستند جهت استنکاف از همین امضاء نا قابل ! بود که  آن شهید بزرگوار را د ر روز عاشورا و در مقابل چشمان مردمان عزادار تبریز در محلی که امروزه به میدان دانشسرا معروف است به دار کشیدند

 روس ها برای اولین بار کاپیتالاسیون را  به ایران تحمیل و ایران را  رسما به قیمومیت  خود در آوردند .

  با به رسمیت شناخته شدن  جانشینی عباس میرزا ازطرف  روسیه ،  شاهان  ایران پشت در پشت  در تاج وتخت  نیز خود را وامدار روسیه کرده و در عمل تحت الحمایگی روسیه را پذیرفتند .

همه آنچه یاد آوری گردید بخش آشکار پیامد های  این شکست  بود، پیامد پنهان  این شکست بسی مخرب تر وزیان بار تر بود و آن تحقیری بود که گوشت  وپوست واستخوان مردم بویژه بخش اعظم روشنفکران و جامعه نخبگانی را درطول سال های طولانی در  نوردید  این ذلت وتحقیر و از دست دادن اعتماد ملی و در نقطه مقابل، شکست نا پذیر وفعال ما یشاء  پنداشتن قدرت های بزرگ ، بسیاری از فعل وانفعالات قریب به صدو پنجاه سال تاریخ معاصر منتهی به انقلاب اسلامی  ایران را تحت تاثیر قرار داده است ، به گونه ای که می توان از آن ها به عنوان  کلید وا ژه ای  در جهت تحلیل حوادث گوناگون اجتماعی سیاسی ایران  تا انقلاب اسلامی استفاده کرد ، فقد اعتماد به نفس ملی در قالب خودباختگی چنان اثر عمیق از خود بر جای گذاشت که آدم های به ظاهر  با سواد مانند محمد علی فروغی داستان ایران وانگلیس را به آستین و دست تشبیه کرده و گفتند هما ن گونه که آستین را بدون دست حرکتی متصور نیست ایران نیز بدون انگلیس هیچ هیچ است و یا آدم هایی مثل تقی زاده تحت تاثیر همان ذلت درونی ، فرنگی شدن از نوک پا تا فرق سررا برای  ایرانیان توصیه کردند و این داستان با شدت تمام تا پایان دوره  پهلوی  ادامه  پیدا کرد . بزرگترین دست آورد انقلاب اسلامی و هنر بی نظیر امام بزرگوار این بود که با نفس مسیحایی خود توانستند آن سم مهلک را از سلول های وجودی مردم ایران خارج و نهراسیدن از قدرت های بزرگ  ودر یک کلام اعتماد به نفس ملی را در روح وجان ملت قهرمان ایران مستقر نمایند ، روحی که ملت ایران با تاسی بر آن توانسته به زیبایی ازلابلای  توطئه های سهمگین عبور وخود را  بر بلندای عزت ملی بنشاند .  اما با تاسف باید گفت که رسوبات آن  ترس و حقارت  درونی ، در لایه های پنهان بخشی از  جامعه ی به اصطلاح روشنفکری تا به امروز نیز ادامه دارد این جماعت با نادیده گرفتن همه ی حقایق و واقعیت ها ی بر آمده بر خود باوری  ملت ایران در  سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی  نا گفته ونا نوشته وبا ادبیات امروزین  سبیلی را  پیش پای ملت می نهند که پیشتر فروغی ها وتقی زاده ها نهاده بودند  و چنان می پندارند و القاء می کنند که یا با ید دل در گروابرقدرت ها  گذاشت یا رو به قبله شدن را پذیرا شد.  اما حقیقت این است که ملت ایران معجزه  خود باوری را بار ها و بار ها به چشم دیده و لذت آن را به جان  چشیده است و هرگز از آن دست نخواهد شست .